اين گياه با نام علمي Phlox paniculata و از خانواده Polemoniaceae داراي گونه هاي يكساله و دائمي با برگهاي كشيده و گلهاي فراوان و مجتمع است. رنگ گل در فلوكس قرمز، صورتي، بنفش و سفيد ميباشد.
هرس: بعد از اتمام گلدهي، اقدام به هرس گياه بكنيد.
گلدهي: فصل گلدهي از آغاز تابستان شروع ميشود و تا اوائل پاييز ادامه دارد.
روش نگهداري: نسبت به سرما مقاوم و آفتاب دوست است.
تكثير: به دو روش امكان پذي است.
1- بذر فلوكس يكساله را در اواخر زمستان تا اوائل بهار كاشته ميشوند و بعد حدود يك ماه آن را نشاء ميكنند.
2- قلمه ساقه: در اواخر پاييز و يا اواخر زمستان اقدام شود.
منشآ فلوكس آمريكاي شمالي و داراي 67 گونه يكساله و چند ساله است كه گلهاي آن به صورت گل آذين ديهيم يا گرزن خوشه اي و گاهي حالت ستاره اي شكل قرار دارند. گلها در رنگهاي بنفش، صورتي، قرمز و آبي مايل به ارغواني يا سفيد مشاهده ميشود كه گاهي وسط آن داراي متمايز است. برگها كشيده يا نيزه اي شكل و بدون دمبرگ بوده كه به صور تمتقابل قرار دارند. گاهي برگهاي بالايي متناوب هستند.
زيستگاه طبيعي اين گياه: مناطق خشك، دامنه هاي و بيشه زارها و در اتفاعي بين 1500 تا 2000 متري از سطح دريا مي باشد. فلوكس داراي گلهاي بسيار زيبا و خوش رنگ و معطر است و از آنجا كه در برابر خشكسالي مقاوم است و نگهداري از آن بسيار ساده ميباشد.، گياه زينتي محبوبي شمارده ميشود. اين گياه مناسب براي كاشت در باغها، باغهاي سنگي و پاسيو ميباشد و به عنوان گياه پوششي نيز بسيار مناسب است.
در فصل شكوفايي، اين گياه ظاهري بسيار جذاب و زيبايي پيدا ميكند و مانند تپه اي از گل مشاهده ميشود و زنبورهاي بسياري را به سمت خود جذب ميكند. گلها در پاييز به ميوه تبديل ميشود كه ارزش خاصي ندارد (جنبه زينتي ندارد و قابل خوردن نيز نيست).
در كل سه اصل مهم براي پرورش اين گياه وجود دارد:
1- گونه هاي جنگلي (مانند فلوكس آبي و فلوكس خزنده) محيط نسبتا مرطوب، خاكي عني از هوموس و نور كامل تا نيمه سابه لازم است.
2- گونه هاي فلوكس كم برآمده (مانند فلوكس شني و چتوهوچي) به طور متوسط خاكهاي لومي يا شني با زهكش خوب را ترجيح ميدهند و نياز به نور مستقيم آفتاب دارند.
3- گونه هاي فلوكس مرزي (مانند فلوكس كارولينا، فلوكس چمن زار وفلوكس باغچه اي) خاكهاي مرطوب با زهكش خوب و همچنين غني از مواد غذايي را ميپسندند و نياز به نور كامل تا نيمه سايه دارد.
- ۸ بازديد
- ۰ نظر